Ποια είναι η συνάρτηση του διαμαντεριυλοσουλφόνου;

Διαμαφαινυλοσουλφόνηείναι μια χημική ουσία με σημαντική αξία εφαρμογής, παίζοντας αναντικατάστατο ρόλο σε πολλαπλά πεδία.

Ιατρικό πεδίο

Ως αντιβακτηριακό φάρμακο,ΔιαμαφαινυλοσουλφόνηΔιαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην κλινική θεραπεία της δερματολογίας και χρησιμοποιείται συνήθως για τη θεραπεία της ερροτικής δερματίτιδας, η ερπητική δερματίτιδα είναι μια πολύπλοκη αυτοάνοση ασθένεια του δέρματος, στους οποίους οι ασθενείς εμφανίζουν σοβαρές φουσκάλες στο δέρμα τους, τα συμπτώματα της ζωής τους, μειώνοντας τα συμπτώματα της ζωής τους, με τη μείωση της ζωής τους, με τη μείωση της ζωής τους, με τη μείωση της ζωής τους, μειών Ο αντιβακτηριακός μηχανισμός περιλαμβάνει παρεμβολές στις βακτηριακές μεταβολικές οδούς, επιτυγχάνοντας το στόχο του ελέγχου των λοιμώξεων και της θεραπείας των ασθενειών αναστέλλοντας τη δραστικότητα των βασικών ενζύμων που απαιτούνται για την ανάπτυξη και την αναπαραγωγή βακτηρίων.

Πεδίο προετοιμασίας υλικού

Το Diamondiphenyl sulfone είναι μια βασική πρώτη ύλη για την παρασκευή υλικών πολυϊμιδίου και εποξειδικής ρητίνης. Το πολυϊμίδιο είναι ένας τύπος πολυμερούς υλικού με εξαιρετικές ολοκληρωμένες ιδιότητες, που χρησιμοποιούνται ευρέως σε πεδία υψηλής τεχνολογίας όπως αεροδιαστημική, ηλεκτρονική και ηλεκτρικές συσκευές. Το Diamondiphenyl σουλφόνη συμμετέχει στην αντίδραση σύνθεσης του πολυϊμιδίου και, ως σημαντικό συστατικό της μοριακής δομής, προσφέρει υλικά πολυιμιδίου με υψηλή αντοχή, υψηλή αντοχή στη θερμοκρασία, αντοχή στην ακτινοβολία και άλλες ιδιότητες.

Πεδίο χημικής βιομηχανίας

Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας θεραπείας της εποξειδικής ρητίνης,Διαμαφαινυλοσουλφόνημπορεί να υποβληθεί σε αντίδραση διασταυρούμενης σύνδεσης με τις δραστικές ομάδες στα μόρια εποξειδικής ρητίνης, προωθώντας τον μετασχηματισμό της εποξειδικής ρητίνης από μια γραμμική μοριακή δομή σε μια τρισδιάστατη δομή του δικτύου, επιτυγχάνοντας έτσι τη μετάβαση από υγρό σε στερεά κατάσταση, αυτή η διαδικασία σκλήρυνσης βελτιώνει σημαντικά τη δύναμη, τη σκληρότητα, την αντοχή στη θερμότητα και τη χημική σταθερότητα του εποξειδικού ρητίνου.